De laatste tijd ben ik me een beetje aan het verdiepen in Illustrator en consoorten, tot nu toe vaak tot mijn eigen wanhoop en frustratie. Wàt, je moet een tekening weer helemààl opnieuw tekenen op de computer? En dan ben je drie uren bezig met iets traceren dat je anders in vijf minuutjes op papier krijgt. Enfin, worstelen en zoeken, zo kan je het wel noemen.
Vorige week bij wijze van inspiratie en onderzoek Taschens ‘Illustration Now Portraits’ uit de bibliotheek ontleend om eens te zien met welke materialen en/of programma’s ‘s werelds grootste tekentalenten werken. Conclusie: de portretten die me ‘t meeste aanspreken zijn toch nooit volledig met computerprogramma’s gemaakt. Blijkbaar gaat er toch niets boven die goede oude potlood-, grafiet- of koolstreep als basis. Maar toegegeven: Photoshop of Illustrator kunnen wonderbaarlijke dingen doen voor de inkleuring, getuige het werk van André Carillho. Een prachthuwelijk tussen een karikaturale tekenstijl en hallucinante effecten qua computerinkleuring. Wow…
Maar bij Deanna Staffo‘s werk is het nu net aantrekkelijk dat er niets softwaregestuurds komt bij te kijken. Ik houd enorm van haar hoekige schetsmatige lijnen en het feit dat je het materiaal echt op het blad ziet liggen.
Enfin, verder worstelen en zoeken dus…
Comments (0)