Category: Lemon Lizzie designs

Neurotisch, zo kan je me vaak wel noemen. Ik ‘plan’ graag. Als ik op citytrip ga, zou ik al restaurants op voorhand durven boeken. We hebben geen gps, maar bij een autorit laat ik niets aan het toeval over en vertrek ik pas als ik een van buiten geblokte wegomschrijving bij de hand heb (voor als ik een detail vergeten ben). Lijstjes maken van boodschappen, van to do’s op het werk, zelfs van dromen…

En dan vroeg auteur Koen D’haene of ik geen zin had om zijn nieuwste kinderboek te illustreren. We deelden dezelfde gemeente als woonplaats en hadden al wat gekeuveld op artistieke evenementen, in de bibliotheek, … Euh, dat stond niet echt in mijn plannen, en aangezien mijn tussendoorjob volop richting stresshoogtepunt afstevende, vroeg ik even bedenktijd. Even kijken of ik het kon inplannen.

Met een beetje aanporrende hulp van een goede vriendin (you know who you are) besloot ik ervoor te gaan en te zien waarheen het me leidde… zonder te gedetailleerd te plannen. Wat begon met een vraag, resulteerde in het lezen van een boek, schetsen, schetsen werden goedgekeurd, schetsen werden net gezet. Kaft moest er komen. Samenzitten met de uitgever. Aanpassingen, proefdruk, aanpassingen kaft, en over exact twee weken is hij er dan: ‘De plannetjes van papa’. Koen D’haene schreef vier grappige verhaaltjes voor kinderen vanaf 7 jaar over Siemen die van kleine zaken levensgrote problemen maakt. Maar ook over een papa die zijn zoontje altijd ter hulp snelt, met stomme plannetjes, vindt Siemen, maar ze helpen wel. En ik? Ik tekende maar wat.
Nee, serieus, Koen plande in feite zo goed als alles (dank je, Koen!), en ik liet hem begaan en ging mee in zijn plannetjes.

Op zaterdag 25 april, Kinderboekendag, stellen Koen en ik ‘De plannetjes van papa’ voor in Standaard Boekhandel Menen en Wevelgem en kan je voor het eerst het boek besnuffelen (sorry, ik ben een boekenruiker) en doorbladeren. Kom gerust eens langs. En als ik wat zenuwachtig lijk of met mezelf geen blijf weet: ik had dit allemaal niet gepland.

Of ik geen tekeningen wou maken voor affiches van Week van de amateurkunsten? Twijfelen, dat deed ik even. Niet omdat ik geen zin had (hàllo, ZIN genoeg!), maar omdat ik eerst even moest uitrekenen of ik wel tijd had.

Als het hier verdacht windstil was, dan komt dat door de fulltime tijdelijke (nog eentje om aan de verzameling toe te voegen) cultuurjob die ik aan het uitoefenen ben. Fijn, omdat je je even weer deel van de ‘normale’ werkende mensheid waant. Frustrerend, omdat je merkt dat het nogal wat – euhm – tijd en aandacht opslorpt en al die tekenprojecten die je in je hoofd hebt op die spreekwoordelijke lange baan belanden.

Doen, was gelukkig toch de conclusie (met dank aan dat tekenstemmetje in mijn hoofd). De opdracht: 4 beelden afleveren. Eén voor een expositie, één voor filmworkshops en één voor een evenement waarbij het Cultuurpad in Wevelgem even tot een muzikaal getint Montmartre wordt omgedoopt. En dan nog één om deze 3 beelden in één overzichtsaffiche samen te brengen.
Net die samenhang was de grootste worsteling toen er aanvankelijk alleen clichétekeningen in mijn schetsboek verschenen. En dan was er een idee. Samenhang kan je forceren door herhaling. Wat als ik nu eens dezelfde dame drie keer teken, maar door andere details en materialen eigenlijk drie muzes creëer? Daar waren ze dan, een drieling: drie keer hetzelfde en toch verschillend. En ja, ik heb een stiekem favorietje die de sterrenrol kreeg voor de samenvattende rol. Binnenkort proberen ze je in Wevelgem richting Week van de amateurkunsten te lokken… als je tijd hebt tenminste.

Tigerprint, het designbedrijf verantwoordelijk voor de papierwaren van Marks & Spencer, had in augustus een nieuwe wedstrijd lopen rond ‘cute character’. Uiteraard kon ik het met zo’n onderwerp niet laten om deel te nemen en hoola hoop hoera! 1 van mijn 4 ontwerpjes haalde de shortlist. Een hele eer om mijn koalaatje tussen zoveel mooie designs te zien staan!