Vaak zie ik nog misverstanden omtrent eetgewoontes. Néé, vegetariërs eten geen vis. En diegene die er wel eten zijn pescotariër (al beseffen ze dat zelf meestal niet). En veganisten, wel da’s nog een heel ander verhaal.
Aangezien de eindejaarsperiode velen onder ons aan het koken brengt, dacht ik dat het eens tijd was om er een tekeningetje bij te maken, bij wijze van geheugensteuntje, quoi. Kwestie van gênante situaties met uw niet-omnivore vrienden te vermijden aan de feestdis.
Van al dat bezoeken en shoppen krijgt een mens al eens honger. En wat hebben wij in Madrid geleerd? Tapas blijken steevast de beste keuze. Als wij voor een klassieke hoofdmaaltijd gingen, waren we meestal ietsje teleurgesteld. Een hoofdmaaltijd bestaat in Madrid uit vlees, vlees, vlees en als je geluk hebt een beetje groentjes. Ben je vegetariër? Zoek dan op voorhand wat adresjes uit, of je krijgt het lastig. Madrilenen eten rond respectievelijk 14u en 21u, dus zet die biologische klok maar iets later dan je gewend bent. Elk pleintje in Madrid telt één of meerdere terrasjes (waar je ook wel iets meer betaalt dan binnen, maar enfin, je moet er iets voor over hebben, hé).
Onze favoriete eetadresjes:
La gastro croqueteria de Chema
Met voorsprong onze topfavoriet. Hun specialiteit: duo’s van kroketjes. Dan hebben we het niet over de Nederlandse muurvariant, maar een ware gastronomische ervaring: mooi gepresenteerd, verrassende combinaties en smaken die je nog nooit met kroketten had geassocieerd (onder andere inktvis, maar mijn favoriet was die met prei, geitenkaas en groene pepertjes). Wij gingen voor een tapasmenu van 9 duohapjes (18 Euro): superverzorgd, vriendelijke bediening en bij elk gerechtje een kort woordje uitleg. En we ontdekten er fideuà, een Valenciaanse variant van paëlla met noedels in plaats van rijst: njamnjam! Absolute aanrader!
La musa
Het niveau van La croqueteria was moeilijk te evenaren, maar in La Musa kreeg je 9 lekkere tapas voor 18 Euro per persoon. Oké, toegegeven, met de 3 dessertjes om te delen kon het bij mij niet meer stuk.
Rayén
Na al dat vlees eten, hadden we ongelooflijk veel nood aan groentjes. Waar beter dan een veganistisch restaurantje? Dit piepkleine zaakje houdt het simpel: een menu van de dag met 2 keuzes, want weggooien vinden ze daar maar niks. Lekker én goedkoop: 12 Euro voor een soepje, stoofpot met curry, olijven, aubergine en courgette en – ik dacht ik ga eens voor avontuurlijk – rauwe worteltaart (heerlijk!).
Olive
Zoete en hartige pannenkoeken tegenover Conde Duque. Njamnjam! (foto: lilandcloe.com)
Mr Frank
Eerder een adresje voor een lichte, simpele en snelle lunch. Dat laatste was letterlijk te nemen, want er werd wel héél snel afgeruimd, maar de bediening was gelukkig supervriendelijk. We aten er een lekker slaatje en een luchtig dessertje.
Ojala
Oké, het aanbod neigt eerder naar snacks (ik at er porchetta met rode kool, tomaat en patatas bravas) dan een uitgebreid etentje, maar het was er best lekker. Eerlijk: ik kon niet weerstaan aan de muntgroene muren en moést eens binnen. Leuke stek, waar je ook gewoon eentje kan drinken. Qua muziek hoorden we Rihanna, The Weeknd en Drake, niet meteen eetdeuntjes, maar favorieten van het hippe Madrileense volkje? Ga zeker eens ook eens piepen naar het strand in de kelder!
Boedapest is enorm budgetvriendelijk voor de maag. De prijzen op restaurant liggen er belachelijk laag (reken de helft of zelfs een derde van wat wij hier betalen). Bovendien krijg je ook nog eens steevast enòrme porties voorgeschoteld. Ik durf mezelf een grote eter te noemen en ik heb in deze stad telkens opnieuw een dessert moeten afslaan omdat ik gewoon geen hap extra meer binnen kreeg. Drank komt er trouwens vaak voor een spotprijsje in halve liters (probeer zeker hun vaak zelfgemaakte limonades!).
Kanttekening: ben je vegetariër, dan ligt Boedapest al wat moeilijker. Wij zagen haast uitsluitend vleesgerechten op de kaart.
Onze favorieten:
Of M étterem zoals ze dat in het Hongaars zeggen. Mijn persoonlijke favoriet! Een Frans-Hongaarse bistro met eenvoudige, huiselijke gerechten en een menukaart die vaak verandert (altijd een goed teken). Leuk extraatje is het orginele interieur: muren en plafond zijn bekleed met bruin kaftpapier waarop een huiselijk interieur getekend is. De tafels zijn gedekt met hetzelfde kaftpapier, dus vraag gerust een stiftje of potlood om tussen het eten door op je tafel te tekenen. De Franse yéyé songs op de achtergrond maken dit gezellige adresje compleet af.
http://www.metterem.hu
Als je voorbij het hippe logo kijkt, heb je een behoorlijk cliché uitziende bistro met (naar onze smaak) geen zo’n waw muziek binnen. Maar neem plaats op het mooie, grote terras, laat je verwennen door het supervriendelijke personeel en geniet vooral van het eten (opnieuw: gigaporties!). Favoriet van mijn wederhelft.
http://soulcafe.hu
Hier weten ze wat koffie maken is. Professioneel personeel, interieur met industriële knipogen en handig dicht bij onze verblijfplaats. De rij aan de toonbank sprak boekdelen. Een adresje dat je eerder in New York of Londen zou verwachten.
http://espressoembassy.hu
Een dagje er tussenuit, dat was het plan, om toch dat kerstvakantiegevoel een extra boost te geven. We wonen belachelijk dicht bij de Franse grens, dus Lille ofte Rijsel smeekte al jaren om een verkenning. Een tiental jaar geleden waren we er al eens op daguitstap geweest, op een maandag, sluitingsdag van alle leuke, kleine winkeltjes, geen strak plan dus. En van het station Lille Flandres naar dat van Lille Europe met een valies sleuren om de tgv te halen, telt uiteraard niet mee. Nee, deze keer zouden we het eens déftig doen.
Eerste halte: Tri Postal, een voormalig postsorteercentrum vlak naast het station Lille Flandres (je ziet de treinen vanuit het café aankomen en vertrekken) dat omgebouwd werd tot een centrum voor moderne kunst. Als je er voor 12 januari geraakt, kan je nog ‘Happy birthday’ meepikken, een tentoonstelling naar aanleiding van de 25ste verjaardag van galerie Perrotin. Wim Delvoye, Maurizio Catellan, Takashi Murakami, Damien Hirst, iemand? Ja, onder de indruk, kon je ons wel noemen. Leuke setting, gevarieerde tentoonstelling en voor de liefhebbers van een extraatje: op zaterdag kan je alles in een paardenkostuum bezoeken. Hier keren we zeker nog eens terug (op een zaterdag in plaats van een vrijdag volgende keer)!
Deel één geslaagd, deel twee: wat heeft Lille zoal te bieden qua leuke adresjes? Rue de la Clef kwam uit mijn research als de te bezoeken straat, maar ondanks of misschien net door het druilerige weer (natte jas aan, natte jas uit, nee dank u) waren we nauwelijks geneigd om de vele boetiekjes binnen te stappen. Als die al open waren: opvallend veel kleine zaakjes hadden een gesloten deur en dat 2 dagen na kerst, op een vrijdag, euhm, niet zo commercieel gericht, die kleine handelaars in Rijsel?
Je vindt in Rijsel heus wel enkele leuke adresjes, voor kinderspulletjes en cadeautjes kan je bijvoorbeeld bij Le Petit Souk terecht. Iets gelijkaardigs, maar nog net iets meer romantisch en volwassen getint was Les Cousines de Léon in Rue Royale. Die straat herbergt ook heel wat eetadresjes, grappig genoeg meestal alles behalve Frans getint: we spotten onder andere Le Berliner, een kroeg waar je hamburgers kan eten in een vintage decor en ook een andere eetzaak in American diner stijl.
BD + café vind je aan het begin van de straat: een winkel volgestouwd met àlles wat je ook maar kan bedenken qua strips, inclusief manga, comics en graphic novels (let wel: alles in het Frans) en een cafeetje waar de klanten vrolijk tetteren over een koffietje.
Een straat verder wist Funny Vintage me ook wel te charmeren: vintage interieurspullen, kledij én platen en een cafeetje, een soort mini concept store dus, quoi.
Platenzaken vind je ook best in Rijsel, Besides Records was volgens ons de topper: ok, iets aan de prijzige kant, maar wel een uitstekende, uitgebreide selectie, een zithoekje en werken van jong grafisch talent aan de muren. Enthousiaste crate diggers konden er ook in ferm afgeprijsde bakken vol tweedehandse platen snuisteren.
Onze knorrende maag deed ons stoppen aan een klein zaakje dat ons meteen opviel door de naam: De rode koe. Bleek dat een Vlaamse de zaak uit de grond gestampt had, we kregen niet echt de kans om haar uit te horen, maar de risotto met boschampignons was lekker genoeg om ons nog wel ooit eens te doen terugkeren. Leuk adresje dus: een sober interieur met een authentiek tintje, absoluut niet duur én bio-organisch gericht.
We dachten om af te sluiten bij Chez Léontine, een theesalon met minibiowinkeltje en vooral heerlijke dessertfoto’s op hun facebookpagina, maar helaas: de vakantie was daar blijkbaar ook al ingezet dus veel meer dan de paarse rolluiken hebben we van het zaakje niet gezien. Nu, Chez Léontine vind je vlakbij het Palais des Beaux Arts, dus te onthouden voor als we die ooit nog eens bezoeken.
Conclusie? Zelf zou ik niet speciaal naar Lille terugkeren om te winkelen. Voor museumbezoeken en de rijke, gevarieerde architectuur wel. Tenzij enkele zaken mij compleet ontgaan zijn? Tips altijd welkom!
Dag 2 begon behoorlijk pijnlijk. Waren we net de metro aan het uit wandelen, bleef ik wel haperen aan een van de laatste traptredes met een niet al te zachte landing op de knie als gevolg. Parijs op halve krachten dan maar, een schril contrast met de dag voordien. Ondanks mijn mankende zelve werd het alsnog een topdagje.
9h09 – Marché aux Puces de Vanves
Een kleinere rommelmarkt vlakbij Porte de Vanves, maar eentje waar je tenminste nog wat kan afdingen. De rommelmarkt in Saint-Ouen hadden we op een vorige trip bezocht en die was héél mooi qua spullen, maar peperduur en vol zwermen toeristen. In Vanves moet je iets meer snuisteren en zoeken, maar je hebt tenminste wat meer ademruimte. Let wel, voor jaren ’60 of ’70 spullen moet je hier niet zijn, voor jaren ’50 of ouder wel.
http://pucesdevanves.typepad.com
11h30 – Fondation Cartier
We konden Parijs niet verlaten zonder iets bezocht te hebben, dus op naar Fondation Cartier voor de – aan de rij wachtenden te zien – hevig geanticipeerde tentoonstelling van Ron Mueck. Een uur hebben we staan wachten. Of het de moeite was? Dat vertel ik jullie in de volgende post nog…
Het oorspronkelijke plan was om nog een wandeling langs Canal Saint-Martin te maken, maar door het lange wachten aan Fondation Cartier én de nog steeds pijnlijke knie besloten we maar meteen richting 18de arrondissement af te zakken, want daar zou de bus ons opwachten.
14h31 – Paperdolls
De prijs voor de mooiste winkelinrichting in Parijs gaat ongetwijfeld naar Paperdolls. Conceptueel ingedeeld als een winkelappartement die onafhankelijke ontwerpers huist, heb je een gedeelte badkamer, keuken, dressing, enzovoort. Prachtige meubels, pastelkleurtjes, bordjes en stoelen aan plafond, je voelt je als een ware Alice die Wonderland binnenwandelt. Om nog maar te zwijgen over de wondermooie kledij (let wel: prijzig!) en juwelen, allemaal in een goed uitgekiende, romantische sfeer. Jammer dat we geen tijd meer hadden om uitgebreid rond te kijken.
14h47 – MILK (Mum in her little Kitchen)
Eten, dat moest ook nog gebeuren. Dit adresje had ik genoteerd als laatste stop. Rustig binnen eten was helaas geen optie: tot zessen was alles volgeboekt voor de brunch. Nota aan mezelf: volgende keer reserveren om wat langer van het retrointerieur te kunnen genieten. De no nonsense gerechtjes kon je gelukkig ook opgewarmd meenemen. Kleine portie, maar ook een kleine prijs, en als de gehakt/courgettecrumble smaakt, dan klagen we niet.