Category: film

stop-motion: het vervolg

Twee posts geleden had ik het over het stop-motion filmpje ‘Lost Things’ en ik maakte me net de bedenking dat stop-motion blijkbaar heel hot is in de reclamewereld.
Ik ben normaal totààl geen fan van reclame op tv, maar voor twee recente reclamespots blijf ik graag even van de afstandsbediening. De wollige spot van aardgas is ronduit a-dem-be-ne-mend mooi en het romantische Dreftspotje heeft stiekem ook mijn hart gestolen. En nee, ik krijg helaas geen procentje om dat hier te zeggen, tedju!
Op het net vond ik de making of van beide filmpjes (bij dat van aardgas was het van “aaaah, het gaat omgekeerd! Nu snap ik het!”) en man man: r-e-s-p-e-c-t voor al het haak-, fotografeer- en verplaatswerk dat erin gestoken werd om zo’n prachtresultaat te bekomen.
Enjoy!



En het resultaat:

Lost Things

Dit wondermooie stop-motion filmpje van fotografes Angela Kohler en Ithyle Griffiths zal ongetwijfeld je dagje goed maken. Fantastisch gemaakt, met een vleugje Alice in Wonderland-sfeer en de breekbare tonen van A Fine Frenzy erover. Zangeres Alison Sudol van A Fine Frenzy is trouwens de deerne met de weelderige rode lokken die het kortfilmpje siert.

Bron: Daydream Lily
http://www.angelakohler.com
http://www.ithyle.com
http://www.afinefrenzy.com

Lost in Translation

… blijft één van mijn all time favourites. Scarlett Johanssons hese stem, Bill Murrays subtiele opmerkingen, de indrukwekkende soundtrack en niet te vergeten, de sterspeler: Tokyo zelf. Iedereen zou dit zalig filmpje nog eens moeten (her)bekijken.

Tapijten die herinneringen oproepen

Op Recovering Lazyholic spotte ik deze affiche van Kubricks ‘The Shining’, geïnspireerd op het tapijt in de film waarover het zoontje op zijn piepende driewielertje sjeesde. Blijkbaar zouden minimalistische weergaves van films een soort nieuwe trend aan het worden zijn, maar mij deed het vooral terug dromen naar de ter ziele gegaan De Slegte in Kortrijk (zie foto hieronder)… die ik immens mis. Zucht.


Shoot The Glass
Bron: Recovering Lazyholic

Wie draagt de broek in huis?

Onlangs heb ik ‘Easy Virtue’ gezien, een film van Stephan Elliott die zich ergens eind jaren ’20, begin jaren ’30 afspeelt. John Whittaker, een telg van een Britse adelijke familie brengt zijn kersverse bruid mee naar huis, Larita (een ontwapenende Jessica Biel), een Amerikaanse met een zwak voor autoracen en tot overmaat van ramp nog eens een weduwe ook. Genoeg voer voor heel wat botsingen tussen Larita en de familie Whittaker. Een leuke komedie zonder meer, lekker ontspannend, maar wat mij vooral voor het scherm gekluisterd hield waren de prachtige kostuums.

Veel superleuke klokhoedjes natuurlijk met bijhorende golvende korte kapsels eronder, maar vooral Larita’s broeken hadden een heel erg hoog hebben!-gehalte. Lekker wijd en met een hoge taille. Het was een ware lijdensweg om wat treffelijke foto’s te vinden hiervan, maar toch enkele om een idee te geven:

Broeken kenden een stijging in populariteit dankzij de garçonnes in de jaren ’20 en werden een waar symbool voor gelijke rechten voor vrouwen. Actrices als Katherine Hepburn, Greta Garbo en Marlene Dietrich maakten deze pantalons met hoge taille en wijde broekspijpen tijdloos stijlvol. Ik verkies deze prachtexemplaren zonder verpinken boven gelijk welk skinnyding!


jaren ’30 patroon op sovintagepatterns.com

Katherine Hepburn
Greta Garbo (door Cecil Beaton)

Marlene Dietrich


Easy Virtue