Category: film

Met druilerige augustusdagen als deze lijkt een goed filmpje bekijken mij een gepaste avondactiviteit. Maar lap, verschijnt er dan eens een potentieel pareltje tussen alle zomerblockbusters en projecteren ze hem natuurlijk weer niet op fietsvriendelijke afstand.

Met ‘The Killer Inside Me’ verfilmde regisseur Michael Winterbottom (‘Jude’, ’24 Hour Party People’) de gelijknamige roman noir van pulpauteur Jim Thompson. Casey Affleck bewees al meermaals griezelig goed creeps te kunnen spelen. Deze keer kruipt hij in de huid van Texaanse sherif en psychopaat Lou Ford die de hete adem van de onthulling van zijn ware aard in zijn nek voelt. Kate Hudson en Jessica Alba mogen slachtoffers van dienst spelen.

Ik heb een enorm zwak voor film noir, dus ik ben supernieuwsgierig. Als ik de filmreviewers mag geloven zitten er wel behoorlijk bloederige fragmenten in, dus zeg niet dat ik je niet gewaarschuwd heb. Winterbottom staat trouwens bekend als een regisseur die veel aandacht aan muziek besteedt, benieuwd of dit in deze film ook het geval zal zijn.

Deze trailer is in elk geval al adembenemend:

In het Kortrijkse wonen heeft vaak zijn nadelen, vooral als je een cinefiel bent zoals ik. Zit je dan ongeduldig te wachten totdat die ene film eind-de-lijk in de bioscoop verschijnt en blijkt geen enkele van de twee Kortrijkse cinema’s die te programmeren. Tenzij je een rit van minimum een half uur ziet zitten, is het dan noodgedwongen wachten op de dvd-release (want, nee dank u, ik download geen films illegaal).

Met ‘New York, I Love You’ was het history repeating. Maar hoezee! Gisteren heb ik hem eindelijk kunnen huren! De film volgt hetzelfde principe als ‘Paris, je t’ aime’: een topcast (Natalie Portman, John Hurt, Ethan Hawke, …) en meerdere topregisseurs (Fatih Akin, Shekhar Kapur, …) zetten hun beste beentje voor in een mozaïek van liefdesverhalen die telkens een andere wijk van de stad als decor hebben. Maar, wat mij betreft, overtrof de versie New York wolkenkrabberhoog de versie Parijs.
De film ademde de opwinding van the city that never sleeps uit elk van zijn poriën en vertoonde veel meer samenhang dan ‘Paris, je t’ aime’. Elk van de kortfilms was verrassend, verschillend, maar toch harmonieus van toon. Personages doken op in verschillende fragmenten. Et voilà: één lange boeiende en intense film. En de neiging om hem onmiddellijk opnieuw te bekijken. En een zwaar verlangen om een reisje New York te boeken.

http://www.imdb.com