Behold: voor het eerst in mijn bloggeschiedenis dacht ik maar eens een rubriekje leven in te blazen. Zotjes!
Na veel te veel rommel op tv en nutteloos gezap, heb ik me voorgenomen om de dvd’s die ik al eens ‘lievelingsfilms’ durf te noemen vanonder het stof te halen en te herbekijken. For old times sake, om inspiratie op te doen of gewoonweg om eens te checken of die films wel nog niets van hun kracht verloren hebben.
Et voilà, de eerste in rij, gisteren aan de herbekijktest onderworpen:
Me and you and everyone we know (2005) van Miranda July ook mét Miranda July
Voor het eerst gezien op het Filmfestival van Gent indertijd en ik herinner me dat ik toen helemaal omver geblazen was. Zozeer dat ik die later nòg eens in de cinema ben gaan kijken. Betalend, jawel.
Het was vooral iets wat ik nog nooit gezien had: verfrissend, nieuw, anders. Totaal geen mooi begin-midden-einde scenario. Als er al een rode draad is dan is het hoe moeilijk en breekbaar het contact tussen mensen soms kan zijn. Deze film moet het vooral hebben van de ongewone situaties die je ziet en de niet-alledaagse kijk van de personages op hun omgeving. Bij het herbekijken besefte ik dat haast elke scène apart is blijven plakken in mijn hersenen: de ‘me’ en ‘you’ schoenen, Richard die zijn hand in brand steekt, de cyber-dirty talk van Robby. Maar toegegeven, de impact was al een stuk minder, het nieuwe was er toch iets van af. Niettemin vond ik het zalig om ‘Me and you and everyone we know’ nog eens opnieuw te zien. Les die ik eruit onthoud: thinking outside of the box kan ook betekenen gewoon eens diep in jezelf kijken.
Oh ja, en zoek vooral ook eens Miranda July’s site op, je zal meteen al merken waarom deze dame iets aparts brengt. En bekijk haar webprojecten met opdrachten eens én terwijl je toch bezig bent, lees ook eens haar boek ‘No one belongs here more than you’.
In het najaar verschijnt July’s nieuwste langspeler ‘The future’ in de Belgische cinemazalen. Met een beetje geluk al in avant-première op het Filmfestival van Gent?
