Nee, er kwam geen Jani Kazaltzis aan bod bij deze makeover. Ik besloot gewoon om een oud ontwerp (van 2013 al!) eens volledig te herwerken. Het idee bleef hetzelfde: een Marie-Antoinette-achtige figuur met dessertjes in haar kapsel. Waar ik oorspronkelijk de nadruk wou leggen op de vermeende woorden ‘let them eat cake’ (vrij aangepast naar cupcakes), ben ik voor een volledig theekransje gegaan. De woorden mochten weg én ik ging voor handmatig, meer gedetailleerd werk met acryl en potlood in plaats van Adobe Illustrator. Eindresultaat vind je bovenaan. Het oorspronkelijke hieronder.

Of ik een handleiding voor piñata’s wou tekenen?

Onder de naam Het roze waterpaardje maakt Lisa de van oorsprong Mexicaanse feestitems in alle geuren en kleuren. Bij elke verzonden piñata stak ze al een handleiding, de tekst was dus al voorhanden, maar het leek haar een leuk idee als ik die in een soort ministrip illustreerde.

Mijn aanvankelijke schetsen waren behoorlijk Mexicaans geïnspireerd: de traditionele paardjespiñata mocht blijven, maar de figuren mochten wat ‘gewoner’. Kleur hoefde alleen voor de piñata, dus koos ik voor de logokleuren, logisch toch? Het lastigste? Rekening houden met het feit dat de tekening behoorlijk klein gedrukt zouden worden. Heel fijne opdracht!

Laat me even mijn creatief rollercoasterproces schetsen:

Je mag het zo zot niet bedenken of ik zie het altijd wel zitten om iets te tekenen.

Ik laat de ideetjes wat broeien in mijn hoofd, wordt verliefd op één specifiek idee en begin dat dan uit te werken.

Kak, oei, ai, nee, dat is het niet.

Opnieuw schetsen

vloeken

Wat netter uitwerken. Puzzelen. Mij afvragen waar ik aan begonnen ben. Waarom dacht ik dat dit ging lukken?

Oké, ik denk dat ik iets heb: we gaan er gewoon voor.

Et voilà, resultaat. Aftoetsen bij de opdrachtgever(s). (Meestal) Oef.

Je kan je inbeelden dat een affiche ontwerpen waar én een hert én een vrachtwagen én een fanfare én een muziekkiosk zéker op moesten voor wat extra gevloek gezorgd heeft. Maar bon, de Gullegemse Noenefeesten heb ik op papier gekregen.

En dan neem ik me voor om volgende keer niet meer voor zo’n creatief rollercoasterproces te gaan. Of toch tenminste de gordel goed aan te snoeren.