Een avondontbijtfilmpje

Een avondje alleen thuis, dat was mijn ‘probleem’ gisteren. Ja, ik ben zo iemand die in het weekend toch liever uitgaat dan thuis in de zetel te blijven hangen. Maar vermoeidheid en de onwil om op mijn fiets de regen te trotseren deden me toch in die zetel belanden.
Dan maar een filmklassieker bekijken die ik nog op mijn to-see-lijst had staan: ‘Breakfast at Tiffany’s’ van Blake Edwards, gebaseerd op het boek van Truman Capote. Als je één beeld van de reeënogige Audrey Hepburn kent, dan komt die gegarandeerd uit deze charmante film uit 1961. En hé, die tegenspeler, George Peppard, die kende ik ook (Hannibal, de man met de sigaar uit ‘The A-Team’)!

De film kwam even ter sprake toen we in New York aan Tiffany’s passeerden, maar toen wist ik er bitter weinig over. Mocht ik er ooit nog eens passeren, dan zou ik meteen denken aan Audrey met een ontbijtkoek voor het venster. Maar deze beelden vond ik nog leuker:

audrey4het maskeravontuurtje

audrey1Audrey Hepburns personage Holly Golightly die ‘s ochtends melk uit een cocktailglas drinkt

audrey2en niet te vergeten Holly die aan het breien is (waarbij ze haar handen toch maar vreemd houdt). Let ook op de kat!

Of hoe een avondje thuis in de zetel hangen toch nog leuk kon uitdraaien. Maar misschien de volgende keer toch wat drank in huis halen en wat vrienden uitnodigen…

Purity Ring

Gisteren mocht ik me weer maar eens gelukkig prijzen dat ik op nog geen 8 kilometer van een geweldige muziekclub woon. Je leert er al eens je muzikale spectrum nog meer verbreden: zo kreeg sinds gisteren Purity Ring een mooi plaatsje in het mijne.
Toegegeven, ik wou al een plaat nog voor ik hun optreden gezien had, al was het maar voor het mooie artwork. Het Canadese duo Megan James en Corin Roddick schakelden hiervoor vriendin Kristina Baumgartner in, die geen specifieke kunstopleiding gevolgd heeft, maar met haar handgemaakte illustraties wél perfect de sfeer van het album in beelden wist te vertalen. Maar toch wou ik eerst het optreden in De Kreun afwachten.
Dat Purity Ring hoogst waarschijnlijk een soort hipsterhype is, kon ik gewoon al raden door even het publiek te bekijken. Maar hey, een hype màg van mij gerust als ie terecht is, en voor Purity Ring was dit zeker het geval. Hun poppy elektronica met vervormende effectjes en lome ritmes had iets lieflijks en dreigends tegelijk. Verlegen zangeres Megan Jones liet de weegschaal nog iets meer naar het lieflijke overzwaaien met haar stem, maar de plastische teksten (die me trouwens aan Björks werk deden denken) waren allesbehalve mierzoet.
Als toemaatje kreeg je dan ook nog eens een visueel spektakel: lampionnen die deden denken aan cocons lichtten op muziekmaat op boven het podium, een werkerslamp bracht extra sfeer en hoe die muzikaal-tactiele lichtshow eigenlijk precies werkte, vraag ik mij nog steeds af. Afijn, lieve Purity Ring: u was een totaalpakketje waar ik enorm van genoten heb.
En ja, ik heb hun plaat ‘Shrines’ dan uiteindelijk gekocht. Op vinyl, want zo komt het artwork tenminste volledig tot zijn recht.

Dolletjes!

Ik had het eerder op deze blog al eens over Momiji dolls. Gekir en handgeklap toen ik deze limited edition exemplaren, ontworpen door Katia De Conti en geïnspireerd op Hollywoodiconen uit de jaren ’20, zag. Ze spelen meteen in op 2 zwaktes die ik heb: schattige figuurtjes én de roaring twenties. Rechts meen ik in elk geval een cute Momijiversie van actrice Louise Brooks te herkennen. Want!
Bron: NEnz
https://lovemomiji.com/momiji-blog/dolls/limited-edition-by-katia-de-conti

Topsy-turvy

177De Argentijnse kunstenaar Leandro Erlich neemt graag een loopje met de realiteit en creëert vaak architecturale ruimtes met onzekere grenzen. Bij Bâtiment kan je zelf spelen met zijn kunstwerk: een afbeelding van een woning op de grond die immens groot weerspiegeld wordt. Voor al wie altijd al eens op muren wou kunnen lopen. Want kunst waar je aan kan meedoen is uiteindelijk toch nog het leukste, nietwaar?

Trouwens, mocht je tussen 18 november 2017 en 1 april 2018 in Tokio geraken (if so, er is er hier eentje jaloers), dan moet je zeker naar het Mori Art Museum, waar dan een overzichtstentoonstelling over Erlichs werk loopt. Meer info vind je hier.

Bron: Au pays des Merveilles
http://www.leandroerlich.com.ar

Interieur 2012

Dezer dagen is Kortrijk terug helemaal in de ban van interieur. Ons bezoekje aan de 23ste Interieur Biennale begon met een tochtje door de Xpo, waar we veel sneller dan gewoonlijk alle hallen doorlopen hebben. Twee jaar geleden had ik al de indruk dat er op veilig werd gespeeld en ook dit jaar kon ik mij niet van die indruk ontdoen.
Nieuw dit jaar was de link naar het centrum met een shuttle service die je naar Buda eiland bracht alwaar in de Budatoren, Budafabriek en alles tussenin op een iets kunstigere manier naar interieur en vooral naar de toekomst (3D-printers werden duidelijk gepusht als de next ‘big’ deal) werd gekeken, met jonge ontwerpers inbegrepen. Volgend weekend landt De Invasie nog eens op het Buda eiland, dus ga ik misschien nog een tweede keer gaan piepen, want – GROTE tip – het Budagedeelte is gratis, lieve mensen!

Wat me opgevallen is bij deze editie:

Op vlak van wandtegels mag alles wat creatiever met opvallende prints en vooral driedimensionale vormen. Ons bad is al jaren met 3D-tegels bekleed, dus toch even gniffelen dat we de trend al wat voor waren. De eerste en derde foto zijn van het Italiaanse Mutina en die tegels worden blijkbaar ook bij Inter-Ceram verdeeld. Tweede ben ik vergeten noteren waar ik dit gezien heb. Je mag het mij altijd laten weten!DSCN0960DSCN0965DSCN0962

 
Heel wat retro te zien op de beurs dit jaar. Niets nieuws onder de zon, maar op Interieur hebben we nog nooit zoveel jaren ’50 en ’60 invloeden gezien. Wel mét wat extra kleuraccenten. Misschien had dit ook te maken met de Déjà vu tentoonstelling, met een zicht op hoe ontwerpen elkaar beïnvloed hebben over de jaren en decennia heen, die door de hallen geweven was.

DSCN0963 Onecollection, House of Finn Juhl

DSCN0966Red Edition

DSCN0985DSCN0986The Hansen Family

Glazen stolpen om te presenteren: ongeveer 2 jaar geleden in Londen dit zien opduiken en nu hadden degoutant veel stands dit netjes overgenomen. Mooi, maar ondertussen écht wel niet origineel meer.DSCN0991

Een item dat ons écht gefascineerd deed stilstaan, was deze lamp, FRAGILE FUTURE III, een ontwerp van Lonneke Gordijn en Ralph Nauta. Let op de paardenbloemdetails!
DSCN0975

Dan nog een impressie van Interieur op Buda:

DSCN0994Uitzicht vanuit de Budatoren

DSCN1007Mooie tafel, maar niet praktisch. Oh, en kijk daar, nòg een glazen stolp!
DSCN1009 Even een interieurobjectje vlechten…

DSCN1010Budafabriek

DSCN1011Interieur Bistro 2012 door DesignMarketo: sfeervol en mooi, maar wat meer dinergasten hadden het nog wat levendiger gemaakt.

DSCN1014Grappige glazen Tipsy van Loris&Livia, maar 80€ voor 6 glazen is net iets above budget voor ons…