Lenteschoonmaak doorheen de laptop en dan kom ik deze foto weer tegen. Zorgt telkens weer voor die glimlach. Jammer genoeg de bron domweg vergeten noteren. Bij deze mag die zich altijd aanmelden. A smile a day keeps the doctor away!
Het begon bij de echte, dan volgden de pluche versies, karton, gebreid, … Maar van deze nepdierentrofeeën ofte fauxitermy van White Faux Taxidermy word ik pas écht wild.
Bij de ballonsculpturen uit de installatie ‘Pop’ van set designer Gemma Tickle stop je toch even, nietwaar?
Foto: Catherine Losing
Bron: Miss Moss
Even waarschuwen: dit is een reality reeks, rond kleermaken. Maar wacht nog even met wegzappen. Oké, je kent ‘Project Runway’ (‘One day you’re in, the next day you’re out’) waarin ambitieuze ontwerpers schijnbaar onmogelijke opdrachten met veel drama toch tegen de laatste seconde af krijgen. De BBC2-reeks ‘The Great British Sewing Bee’ pakt het allemaal iets – tsja – realistischer aan.
Geen modeschooladepten ten tonele, maar naaisters en hobbyisten die thuis na hun werkuren achter de naaimachine duiken, de ene maakt al meer dan 30 jaar kledij voor de kroost, de andere heeft de smaak nog maar amper anderhalf jaar geleden te pakken gekregen. Hier gaat het om het métier, het maken, het volgen van patronen.
Eindelijk zie je ook eens dat kledingstukken vaak niet tegen de vooropgestelde deadline af raken. En: in plaats van hysterisch over elkaar te roddelen, gaan de kandidaten hier gewoon gezellig samen een kopje thee drinken tussen opdrachten door.
Elke aflevering wordt opgedeeld in 3 delen: een verrassingspatroon dat tot op de letter gevolgd moet worden, het creatief aanpassen van een bestaand kledingstuk en een opdracht die op voorhand thuis kon voorbereid worden. Elke aflevering heeft ook een bepaald thema (werken met prints in stof, de verschillen tussen katoen, wol en zijde, …) én – het is BBC, dames en heren – een modegeschiedkundige kanttekening.
Een aanrader voor al wie gebeten is door de zelf-kleermaken-hype van de laatste jaren, maar ook voor de onkundigen waaronder ik mezelf reken. Hoewel deze reeks me nog meer doet inzien dat mijn 2 linkerhanden écht niet bestemd zijn voor het hanteren van een naaimachine, kijk ik elke dinsdagavond met des te meer plezier en groeiend respect hoe vernuftig anderen dit kunnen.