Blog – Page 10 – Lemon Lizzie

Spaans voor beginners

‘When in Rome, do as the Romans do’ gaat het bekende gezegde. Menig Madrileen gaf ons tijdens onze citytrip de indruk dat die spreuk evengoed op Madrid toegepast kan worden, vooral wat de taal betreft. Oké, de meeste (jonge) Madrilenen spreken wel een mondje Engels, dus geen paniek. Maar even vaak krijg je grappige situaties waarin je in het Engels iets vraagt en er hardnekkig in het Spaans geantwoord wordt.

Wat boekhandels betreft, was het hardnekkig aan hun eigen taal vasthouden overduidelijk. We liepen heel veel boeken- én stripwinkels binnen, maar de rekken waren steevast met Spaanse titels gevuld, en daarvoor is mijn Spaans nu eenmaal nog niet goed genoeg. Gelukkig vond ik twee adresjes waar je wél anderstalige boeken kon scoren.

Panta Rhei
Dit boekenwinkeltje in Chueca was meteen een schot in de roos aangezien er een groot aanbod kunst- en designboeken waren, inclusief Engelstalig materiaal. In de kelder liep er ook een tentoonstelling: mooi meegenomen. Klein (lees, je buur passeren aan een rek was onmogelijk), maar héél fijn. (foto: Panta Rhei)

La Central
In La Central pakten ze het al wat groter aan: verschillende verdiepingen vol boeken, maar ook literaire gadgets, een bistro en je kon er blijkbaar lezingen en filosofieworkshops volgen. En, oh ja, een redelijk aanbod van Engelstalige titels. (foto: La Central)

Waarover de Spanjaarden best wat chauvinistisch mochten zijn, was wat mij betreft hun kledijsmaak. Veel meer kleur dan in onze grijsbruine contreien en er mag al eens wat humor aan te pas komen. Als je dan toch in Madrid bent, wil je wel eens wat échte Spaanse merken shoppen (en dan heb ik het niet over die bekende keten die we hier ook vinden).

Kling
De etalage lokte me meteen naar binnen en Kling bleek een merk naar mijn hart te zijn: jong, speels, kleurrijk én met een heel groot gevoel voor humor (een tasje in de vorm van een pakje frieten heb ik nét niet meegedaan).

Oysho
Een lingeriemerk waar ik nog nooit van gehoord had, maar elke winkelstraat van Madrid had wel een filiaal. Voor hun winterpyjamacollectie werkten ze samen met Mr. Wonderful, een koppel grafisch ontwerpers, die schattige figuurtjes en leuke spreuken (ter info: in het Engels, mét schrijffouten) uittekenden. Hoe kon ik daaraan weerstaan? (foto: Oysho)

Loreak Mendian
Klassevol en prijzig, zo ken ik dit Spaanse merk. Maar hadden wij even geluk: het waren pré-kerstkoopjes, jipie! (foto: Loreak Mendian)

UO*
Nee, niet Urban Outfitters, maar UO*. Happy products for happy people is hun motto, leuke producten en humoristische spreuken hun handelsmerk. Ik heb me een Spaanstalig paar kousen als souvenir van dit designbureau gekocht (toegegeven, in de lokale Fnac). ‘When in Rome…’, hé. (foto: UO*)

14Jan

Alternatief Madrid: van illustraties tot graffitikelders

design, crafts, Madrid, illustration, hotspots, fashion, art

Madrid bulkt van de leuke kleine winkeladresjes. Het was wel even wennen aan de ‘siesta’ van pakweg 14u tot 17u waardoor diezelfde adresjes potdicht waren op tijdstippen die bij ons in België als shoppingspitsuren worden beschouwd. Voordeel is dan weer dat de deuren erna pas gesloten worden als wij normaal ons avondmaal al achter de kiezen hebben.

Malasaña
Dé alternatieve wijk bij uitstek is ongetwijfeld Malasaña, waar hipsters in kleine, Parijs aandoende straatjes op terrasjes hangen en het ene leuke adresje tegen het andere aanschurkt. Mijn favorieten:

La Antigua
Handgemaakte ontwerpen én héél veel illustraties in dit gezellige winkeltje, tot op de jurkjes die in de rekken hangen toe. Dé vraag: waar eerst kijken?

Contigo alla fine del mondo
Er was een workshop bezig achteraan de winkel maar we werden warm onthaald om rond te snuisteren. Meer aandacht voor minimalisme en Scandinavisch aandoend design hier, maar je vindt er evengoed handmaak en gezeefdrukte illustraties op tassen en kussens.

La Fiambrera
Een hele bak vol prints en illustraties in beperkte oplage verwelkomt je meteen bij binnenkomst (omigosh, Madrid heeft duidelijk véél aandacht voor grafisch ontwerp en illustratie, heerlijk!). Verder: boeken (allemaal in het Spaans helaas), gadgets, grappige lokale ontwerpen, een minibar en een tentoonstellingsruimte. Kiezen is verliezen, zeg maar. (foto: La Fiambrera)

Nest Boutique
Kitsch en cadeautjes, onmogelijk om met lege handen buiten te gaan. (foto: Nest Boutique)

Mon petit retro
‘Petit’ is dit adresje zeker. Dan stapelen ze maar de retro kinderspulletjes in de hoogte. Claro que si! (foto: Mon petit retro)

Magma Room
Een sterk oog voor styling en het op zich al mooie pand lokte me naar binnen. Dieren geborduurd op hemdzakjes, mooie stofkeuzes en een goede dosis humor in de kledij: I like! Dat ze ook een online shop hebben, lieten ze me nog weten. (foto: Magma Room)

Lavapiés
Ik had Lavapiés als mogelijk interessante wijk aangeduid. Hier liepen we vanzelf enkele fijne verrassingen binnen. Dit zou wel eens dé wijk kunnen zijn om in de gaten te houden.

Swinton & Grant had ik genoteerd in mijn te bezoeken adresjes. Concept store klinkt te hautain voor deze warme stek: een mooi aanbod designboeken en graphic novels (haast àlles in het Spaans, alweer), een cafeetje én beneden een mooie tentoonstellingsruimte. Wij genoten er van de schilderijen van Kyle Hughes-Odgers.

Calle Miguel Servet, de straat waar Swinton & Grant zich bevindt, telt ook enkele puike graffitiwerken die na een graffitifestival de straat zijn blijven sieren.

In de Calle del Dr. Fourquet verleidden enkele Spaanse zinnetjes aan een poort ons om eens achter het muurtje te gaan piepen. Jonge gezinnen uit de buurt hadden de handen in elkaar geslaan en het leegstaande perceel ingericht tot volkstuin slash speeltuin waar ook ruimte voor filmprojectie en lessen (Engels voor beginners, onder andere) voorzien was. Mooi!

La Tabacalera is een oude, laat ons eerlijk zijn, vervallen tabaksfabriek die de stad uit handen gegeven heeft aan jonge enthousiastelingen. Gratis, zo vertelde de vriendelijke jongeheer aan de ingang, op voorwaarde dat ze alle workshops, ateliers en activiteiten die ze er inrichten kosteloos aanbieden aan het publiek. Een heus sociaal-cultureel project, zeg maar. ‘s Avonds kan je het bord met het aanbod bekijken en je gaan inschrijven voor – om er maar enkele te noemen – flamenco, filosofie, longboarden of fietsen herstellen. Gewoon nieuwsgierig rondwandelen mocht ook. Wij ontdekten dat de muren van de kelders vol prachtige graffiti stond.

Toevallig wandelden we nog wat verder langs de fabrieksmuren en ontdekten we dat er nog een tweede deel aan La Tabacalera was: Promocion del Arte. In de industriële gangen kon je er gratis exposities van hedendaagse kunstenaars bezoeken, en dan van dat type dat je evengoed in musea zou kunnen spotten. Had ik al gezegd dat het op kunstvlak best snor zit in Madrid.
werk van kunstenares Cecilia Paredes

Conde Duque
Conde Duque en Museo ABC hebben we al gehad, maar in deze wijk vind je ook wat kleine winkeltjes die zeker de moeite waard zijn.

Olula
Olula wint waarschijnlijk de prijs voor meest sympathieke winkeltje. Javi en Cris hebben er hun studio waar ze bekokstoven welke nieuwe handgemaakte, milieuvriendelijke en vrolijkmakende ontwerpen ze op de wereld willen loslaten. Naast hun eigen creaties vind je in hun winkel ook producten van lokale creatievelingen.

Duke Shoes
Een favoriet van de wederhelft: hét adres om een paar unieke sneakers op de kop te tikken. (foto: Duke Shoes)

12Jan

Madrid bezoeken, een warm kunstje

Madrid, illustration, art, design

Het verschil tussen Madrid en Barcelona, dat vroegen velen me toen we terug waren van ons nazomerreisje in november. Tja, appels en peren, hé. Minder toeristisch? Zou kunnen, maar wij waren er net in een relatief toeristenluwe periode. Als er iéts is dat ik als raad zou geven: als kunst en cultuur je ding niet zijn, laat je Madrid misschien best links liggen. Toch wel? Dan kan ik hieronder alvast al acht redenen opnoemen waarom Madrid de moeite is.

Musea bezoeken in Madrid is behoorlijk simpel: je vind de 3 grootste musea langs dezelfde weg, de Paseo del Prado.

Beginnen doen we met de grootste klepper: het Prado. Velen vergelijken dit museum met het Louvre, maar het grote pluspunt is dat je het Prado wél in een halve dag volledig kan bezoeken. Als koninklijke portretten en klassieke kunst je dada zijn: doén!

Reina Sofia ofte het museum van moderne kunst is zeker ook gigantisch te noemen. Ik kreeg het best lastig na 3 verdiepingen slenteren, maar de collectie is behoorlijk divers. Publiekstrekkers zijn uiteraard inheemse kunstenaars Picasso (aan de meute mensen zie je meteen waar de Guernica zich bevindt) en Dali.

Museo Thyssen-Bornemisza is het charmante kleine broertje van de 3. Van de 13de eeuw tot begin 20ste eeuw kuier je door de kunstgeschiedenis. Wil je maar een deel selecteren? Geen probleem, alles staat hier netjes chronologisch. Mijn favorieten bevonden zich bij de recentste werken: Hopper en Schiele om er maar enkele te noemen.

Als je toch even een pauze van al die kunst wil nemen, kan je terecht in het Parque del Buen Retiro, een enorme oase van groen waar er naar hartelust gepicknickt, gejogd en gekuierd wordt. Een roeibootje huren aan El Estanque was een leuk tussendoortje en hey, je kan toch nog wat gratis kunst kijken in het op zich al wondermooie Palacio de Cristal, waar je steevast installaties van een moderne kunstenaar vindt.

CaixaForum herken je meteen aan de verticale tuin voor de ingang. In dit cultureel centrum vind je kleine tijdelijke tentoonstellingen aan een budgetvriendelijk prijsje. Toen wij er waren, was er net een tentoonstelling van de Finse ontwerper Alvar Aalto. Een minimuseumervaring voor wie het wat kalmer aan wil dus.

Wat mij verbaasde waren de talloze mogelijkheden om gratis en voor niks musea en tentoonstellingen te bezoeken.

Museo ABC is een klein, maar fijn museum rond Spaanse illustratie (yes!) met naast een kleine permanente collectie ook wisselende tijdelijke tentoonstellingen. Het was vreemd genoeg even zoeken, want het gebouw is op zijn minst opvallend te noemen. Wij zagen er een verzameling Spaanse illustraties uit de jaren 70.

De Madrilenen hebben best kaas gegeten van herbestemming van oude gebouwen: Conde Duque, vroeger de centrale barakken van de koninklijke wacht, is tegenwoordig een cultureel centrum waar je al eens een concertje, filmpje of theatervoorstelling kan meepikken, maar ook – gratis – exposities bezoeken. Wij kwamen en zagen: twee straffe fototentoonstellingen, één tentoonstelling over het lokale biertje Mahou in de catacomben (wij leerden pas later dat de uitspraak ‘mau’ bleek te zijn) en een museum met een tijdelijke tentoonstelling én een permanente collectie rond kunst over Madrid. Kan tellen, dat dacht ik ook.

‘Cultural Factory’ Matadero ligt een heel eind buiten het centrum van Madrid, maar is zeker een omwegje waard. Dit gigantische complex, een voormalige slachthuis, huisvest naast een cinema en theaterzaal ook enkele gratis te bezoeken ruimtes. Wij zagen leuke co-working spaces en workshopruimtes, een video-installatie en de creaties van jonge interieurontwerpers. In de lente en zomer zijn hier ook tal van openluchtactivteiten op de enorme binnenplaats.

6Sep

Arthur

Lemon Lizzie designs

Stand-by zijn voor een geboortekaartje geeft toch wel een nieuwe dimensie om een zwangerschap mee te beleven met vrienden. Pascal en Saartjes zoontje had – het moet gezegd – een perfecte timing: 1 september was ik een dagje thuis, dus de stress van ‘ik ben pas ‘s avonds thuis tijdens de werkweek’ was voor niets nodig.
Eerlijk gezegd was dit kaartje bijzonder gemakkelijk te maken: ik had enkele schetsjes gemaakt en eentje ervan mocht zonder veel aanpassingen gebruikt worden. Zwart-wit liefst, want eenvoud siert, zeiden ze. Ik integreerde het stofje dat Saartje voor de geboorteverrassinkjes gekocht had, zocht een neutraal lettertype, maar ook niet te gewoon, tekende de naam zelf uit en hoppa: klaar. Toegegeven, ik vloekte wel af en toe op Photoshop. Ik kan het niet helpen, maar ik houd écht niet van dat programma, als iemand me wat bijlessen kan geven: graag!

Maar afijn, Arthur: welkom en tot héél binnenkort!

10Aug

Camille

Lemon Lizzie designs

Of het nu een jongen dan wel een meisje zou worden, hielden Géraldine en Mike graag een verrassing tot aan de geboorte (ook voor henzelf!). Voor mij betekende dat dat het geboortekaartje dat ik mocht ontwerpen voor beide geslachten geschikt moest zijn.

Géraldine is een erg actieve Pinterestgebruikster (excuseer, pinner), wat mijn taak stukken simpeler maakte: meteen zicht op welke stijl ze leuk vond. En ja, een inspiratiebord met mooie geboortekaartjes had ze ook al klaar. Oké, ik moest bij het over en weer mailen vaak even een vertaling opzoeken voor de Franse opmerkingen, maar wat het idee betrof was ik er behoorlijk snel uit: de retrovoorliefde van Géraldine gecombineerd met Mikes tijdelijke olifantenobsessie leidde al snel naar dit circusolifantje met zijn jonglerende besnorde vriend.

En ja: het bleek uiteindelijk een meisje te zijn: welkom, Camille!

Older posts

Newer posts