Arno

Woensdagochtend was ik wel héél snel op de hoogte van de geboorte van Arno. Eén van de voordelen als je een geboortekaartje ontwerpt: je volgt alles vanaf de eerste rij. Strikte geheimhouding van de naam (vooral als je de aanstaande ouders goed kent) is dan misschien weer één van de nadelen: keer op keer verschool ik me angstvallig achter de laptop als de wederhelft weer maar eens iets uit de keukenkast moest komen halen (Oké, laat ons zeggen dat de keukentafel die dienst doet als bureau eerder een nadeel is).

Bert en Herlinde hadden geen welomlijnd idee toen we samenzaten voor het ontwerp. Geen roze, want het is een jongen (allez). Misschien iets met lente want de geboorte was voor mei uitgerekend. Enfin, dit was een doe-maar-je-zin-opdracht dus. Ik had beloofd om enkele schetsen te maken, maar uiteindelijk bleef het bij één: een portret van het gezinnetje met mama, papa, grote zus Hannah en ondertussen ook grote broer Warre. Gelukkig waren Bert en Herlinde meteen gewonnen voor het idee. Na een paar aanpassingen (de zonnebloempot kwam erbij, Warre wou per sé een blauw t-shirt en het bladerkadertje mocht wat kleurrijker) was het kaartje er. En nu is Arno er eindelijk ook! Welkom!