Met alle berichtgeving van afgelopen weekend zou een mens nog vergeten waar het in Dour écht om draait (althans voor moi): graven naar muzikale ontdekkingen. En voorwaar, 2015 leverde weer een mooie oogst op. Alles opsommen zou deze blogpost te lang maken, dus een selectie van mijn 5 grootste aanraders (in willekeurige volgorde): alstublief!

 Unknown Mortal Orchestra

 Als je de afgelopen maanden al eens durfde afstemmen op Stubru zal oorworm ‘Multi-Love’ (ofte dat nummer met dat orgeltje) zich ongetwijfeld al vastgenesteld hebben in je trommelvliezen. Toegegeven, deze single sprong er duidelijk bovenuit in hun set, maar we noemen het een Pavloveffect. Ik hoorde hippie-esque psychedelica, 60’s funk én zelfs echo’s van The Beatles: nostalgie ten top tijdens dit straffe optreden. Bonuspunten voor het specifieke stemgeluid van de leadzanger. En hey, ze hebben nog interessante videoclips ook!
Fatima and The Eglo Band

 Fatima leek recht uit een jaren ’90 kleerkast ontsnapt te zijn zaterdag. Salt-n-Pepa hadden haar zeker hun stylistische zegen gegeven. Voor haar laatste album mocht ze onder meer Floating Points laten opdraven als speelkameraadje. Live staat deze dame voor warme soul met vette knipogen naar jazz, funk, wereldse klanken en alles waar je heupen van gaan wiegen. Wàt een stem… allookens!
Orlando Julius and The Heliocentrics

 Afrobeatlegende Tony Allen stond de dag voordien nog op het hoofdpodium: respect gebiedt me te zeggen dat dit optreden zeker niet slecht was, maar het kon in de verste verte niet tippen aan de hittegolf die Orlando Julius en The Heliocentrics in de Boombox lanceerden op zaterdag. Opzwepende ritmes, afrobeat met hier en daar een westers zijsprongetje, maar vooral… geen compromissen! Dansen! Dansen! Dansen!
Submotion Orchestra

 Zondag is op Dour traditioneel voor mij qua programma minder interessant, maar ola pola, maar liefst 3 van de favorieten lieten op zich wachten tot de bekende uitputtingsdag! Submotion Orchestra wekte op een aangename zachte manier de nieuwsgierigheid: ah fijn, een concert mag ook eens liggend beluisterd worden op dag 5, nietwaar? Deed vaak denken aan dat ander orkestje (Cinematic), maar dan iets meer laidback blazers en dubby invloeden.
Nils Frahm

 Stond oorspronkelijk tussen de ‘misschiens’, maar zie, het lot dreef ons zondagavond richting La Petite Maison dans la Prairie voor wat zich voorwaar tot de zondagse Dourhoogmis ontpopte. Pianovirtuoos Frahm had een heel arsenaal toetsen, effecten en technisch vernuft waar ik begot de naam niet van zou weten mee om op eigen houtje een hypnotiserend muzikaal web te spinnen. Visuele muziek met subtiel opgebouwde pathos waarbij het publiek aan ‘s mans vingers hing. Straffe paté!
Jon Hopkins

 Is dat nu techno of niet? vroeg iemand. Jon Hopkins vang je niet in één hokje. Hoewel hij niet vies is van een pompende beat en een opbouw die je van mijlenver voelt opborrelen, doe je de man oneer aan door een label op zijn muziek te plakken. Zijn timing was perfect, zijn lagen verfijnd en de onderbuik primitief genoeg om ons te doen besluiten dat we na dit concert niets beter meer zouden zien op Dour 2015. Amen.

 Ook puik dit jaar:
The Geek x Vrv
Flume
C2C
LA Priest
Dj Hazard
Roni Size Reprazent
Floating Points

 Kiezen is verliezen:
Zoals elk jaar met pijn in het hart enkele optredens niet kunnen meepikken, maar hopelijk kruisen mijn wegen ooit nog eens met
Dream Koala
FKJ
Seven Davis Jr
Lone